Manon Jeuken creëert scènes die deel uit lijken te maken van een groter geheel. Wat dit grotere plaatje zou kunnen zijn, blijft onbeantwoord. Met de inspiratie van een oase speelt Manon met de begrippen werkelijkheid en illusie. In de oase kan de geest tot rust komen, door de ruimte dwalen en spelen zonder tijdsdruk.
Manon maakt site-specific installaties, waarin sculpturen en fotografie centraal staan. Door foto's te combineren met sculpturen wil ze bij de toeschouwer een gevoel van desoriëntatie opwekken, gericht op wat is en wat was.
Met haar werk hoopt Manon de toeschouwer te bevrijden van de alledaagse beslommeringen door een andere wereld op te roepen. Ze streeft ernaar om een gevoel van vrijheid mogelijk te maken. Vrij van het verleden, vrij van de toekomst en het heden in het hier en nu. Manon verkent de ervaring van luchthartigheid en tijdloosheid.
